Döndüm ben

Ne yorgunluktu allahım. Adam gibi gezmeyi bilmiyoruz biz Burcu’yla. Hani yarışmalar vardır; süpermarkete girersin, toplam iki dakikada en çok şey alan kazanır ya... İşte öyle gezdik Amsterdam’ı, Brüksel’i ve Brugge’u. Aslında Brüksel ve Brugge’de daha sakindik, daha turist. Ama Amsterdam’da arkamızdan kovalayan varmış gibi koşa koşa, koşa koşa...

Dün bütün gün yolda geçti. Önce Amsterdam-İstanbul. Uçak inmek bilmedi. Gerçek anlamda ama ... İniş sırasında bir sıkıntı oldu. İniyoruz dediler ve sonra uzun bir süre alçaktan uçtuk. Alçaktan uçtuğumuzu hissediyor olmak bana çok ilginç geldi. Eh be insanoğlu, sen ne bilicen kaç metreden uçulduğunu gibi bir durum olması gerekirken, iniyoruz dediler ya, alçaldık ya... Burcu ve onun yanındaki adam gerim gerim gerildiler. Koridorun diğer yanındaki dini bütün arkadaş sürekli cep Kur’an’ı okudu, gözlerini kapadı dualar etti. Arkadaki dallama grubu da düşen, şuraya buraya çakılan veya son anda kurtaran uçak istatistikleri verdiler. Bense kendimden beklenmeyecek kadar sakin bir şekilde oturdum. Burcum, dedim, yapıcak bir şey yok zaten, korkma, inicez, derin nefes al...

Gece Kamil Koç’un Ataşehir tesislerinde 9.00’dan 12.00’a kadar otobüsümü bekledim. O kadar keyifli bir süreçti ki anlatamam. Seyahatimin üzerine cila oldu. Yolculuk boyunca iki saat uyumak da cabası.

Şimdi evimdeyim. Kedinin artık rezalete dönmüş kumunu temizleyip evin kokusuna dair ilk değişikliği yaptım. Şimdi bildiğim, beynimde kayıtlı kokulara erişmek istiyorum. Bütün çamaşırları şimdi yıkayıp evin her yerine serip temizlik kokusunu içime çekmek ... Mum yakıp orada bir süre oturmak... Banyolardaki temizlik kokusu... Salondaki büfenin içindeki gül ağacı-vanilya kokusu...

Amsterdam-Brüksel-Brugge anıları gelecek. Biraz toparlanmam ve toparlamam lazım önce...

marruu