SBF’nin kapısına doğru ilerliyorum. Turnike koymuşlar; vapura bineceğiz galiba. Kapıda bir özel güvenlikçi. Güler yüzlüsünden. Salonun yerini soruyorum, tarif ediyor. O sırada bir başkası bitiyor yanımızda. Anmaya mı geldiniz? Yok, sana geldim. (İçimden böyle geçiyor ama söylemiyorum.) Camgöz... Nasıl suratsız. Sanki siz dediği için kibar oldu, insan oldu. Evet, diyorum. İsminizi alıcaz, diyor ve kulübeye yöneliyor. Ben yerimden kıpırdamıyorum. Neden, diyorum. Öyle, diyor. (Öyle ne be? Neyi açıkladın sen şimdi?) İsmimi ne yapacaksınız, diyorum. Güvenlik için naazım, diyor. (Yüzüme al basmaya başlamış. Sinir fıkır fıkır ediyor ağzımda-karnımda-parmak uçlarımda.) Kimin güvenliği, diyorum. Öyle, diyor yine. (Gündelik iletişim için yeterli sözcük sayısı 15). Ben ismimi vermek istemiyorum, diyorum. Ama biz almak istiyoruz, diyor. (Siz kimsiniz yahu!) Ama ben vermiycem, diyorum, arkamı dönüp binaya doğru yürümeye başlıyorum. Arkamdan gelebilir, bağırabilir, tartaklayabilir... Bilemiyorsun ki. Umurumda değil. Zaten sinirden titremeye başlamışım, gidip su-çay filan içmek istiyorum. Binanın merdivenlerinin yarısına geldiğimde aşağıya bir baksam ki...
Sevgili Sırrı Süreyya aşağıda. Yanında birisiyle yürüyor. Duruyorum. Gülümseyerek. Piyango gibi. Kapı etkisi yok oluyor. Aşağıya iniyorum, (koşma miso, koşmadan git, sakin sakin) gidip merhaba diyorum. Konuşuyoruz öyle. Kendimi tanıtıyorum, misoyum ben diyorum, ama böyle demiyorum tabi, daha önce konuştuğumuzu filan anlatıyorum. Hani ben Beynelmilel hakkında bir yazı yazmıştım, siz de bana geri dönmüştünüz... Ya aslında o sırada ne konuştuk, ben ne dedim, hiç bir şey net değil şimdi. Beylelmilmel filan demiş olabilirim. 15 yaşında çocuk gibi heyecanlanıyorum. Yüz kere anlattım bunu ama şu anda detayları hiç hatırlamıyorum. Neyse, öyle işte.
Nasıl biri bu Sırrı Süreyya? İnsan inanamıyor. Yani bu kadar sıcak olunur mu? Bu kadar insan? Hiç tanımadığı bir insana bu kadar yakın davranabilmek nasıl mümkün? Öyle çiğ çiğ olmadan, insanın gözüne gözüne “ben ünlüyüm ben” diye sokmadan... Ayaklarım yerden kesilmiş içeri giriyorum. A.K. ve Duygu’ya anlatıyorum. Ya oturabilsek keşke, sohbet edebilsek... Biz onunla rakı sofrasında oturup sohbet etmeyi düşledik hep, diyor Duygu. Evet ya, evet, diyorum, ne güzel olmaz mı? Öyle yavaş yavaş, yiye içe, güzel güzel konuşa konuşa... Anma toplantısı da güzel oluyor, samimi, ama benim aklım dağılmış bir kere. Çocuk gibiyim işte böyle...
Sonra dün, A.K. diyor ki, “bu Baran var ya bizim Baran?”
“Evet var”. (Ya o da ne muhteşem bir kız, içten patlamalı, ya da nükleer enerjiyle çalışan, fır dönen, düşündüğüyle dediği bir..)
“Sırrı S. Önder’e mail atmış.”
“Evet?”
“O da ona mail atmış, sonra oturup bir yerde kahve içmişler.”
“A.K. ne diyorsun sen?” A.K. ballandıra ballandıra anlatıyor. “Ne kadar kıskandırdı beni,” diyor. Üstelik Sırrı Beyden izin almış Baran, ben bunu şimdi anlatırım abarta kabarta, demiş. O da gülmüş, izin vermiş J
Eh be Baran, ben şimdi ilk karşılaşmada sana her bir detayı noktasına virgülüne anlattırmam mı? Sonra da, bu kadar kıskandırılır mı bir insan evladı diye senin etlerini bükübüküvermem mi? Ah be Baran, aferin sana can Baran, ne güzel etmişsin sen öyle. Çok uzun zamandır hiç bir şeye imrenmedim ben bu kadar...
Kısmet,
Bir bakarsın bize de konar J
marruu
5 yorum:
Ben de seneler (oldu simdi) once Ugur Yucel'e email atmistim Alacakaranlik'i yaptigi siralar. Tabii Sirri Sureyya Onder gibi gazetede yazmadigindan, belli bir email adresi yok sip diye bulunabilecek. O ara Radikal'de onunla roportaj yapmis olan Sebnem Iyinam'a email atip Ugur Yucel'e iletmesini rica etmistim yazdiklarimi. Sonra, Ugur Yucel'den bana yanit geldi:)) Ve ne kadar alcakgonullu, ne kadar icten. Sonra birkac kere yazistik biz, ama ben yurtdisinda olunca, gorusmek imkanimiz olmadi. Bir ara bize yakin baska bir sehre festivale geldiler Kenan Imirzalioglu ve Tuncel Kurtiz'le ama maalesef gidemedim:(
Belki bir gun donersem yurda, ve izini yine bulabilirsem, benim de istedigim seylerden biriydi, kendisiyle raki sofrasi ya da yaratma sofrasi muhabbetleri. Oyle, kafamda bir konu ya da proje yok, maksat paylasmak.
misom ya, yap bi güzellik, sırrı süreyya ile bir rakı sofrası ayarlarsan bana da haber ver lütfen...
Tavşancım,
Evet ya, Uğur Yücel de gayet bu tarz bir adam gibi görünüyor. Gerçekte de öyle olmasına çok sevindim. Aslında bu işlerin çok riskli bir boyutu var. Sen uzaktan gördüklerinle kafanda birini yaratıyorsun, sonra bir tanışıyorsun, heyecandan ağzın yüzün kurumuş, adam hıyarın teki çıkıyor. İçin kuruyor bu sefer. Allahtan ben de hiç böyle hissetmedim. Sırrı Süreyya da süper biri :)
Şulecim,
Ah Şulecim, keşke keşke :) Böyle bir şey olursa yedi düvele sözüm var zaten. Yüz kişilik bir öğrenci grubu, arkadaşlar ... eheh, maşallah :))
marruu
Misocum kedicim, gecen gun gazetede okudum; Sirri Sureyya Onder Zeki Demirkubuz'un Ankara'da cektigi filmde oynuyormus. Bu firsati degerlendirebilirsin gibi geldi bana;)
Ah tavşan ah,
Denedim ben. Ama olmadı :(
Öyle oldu işte. Üzüldüm...
mav
Yorum Gönder