Pazartesi gecesi telefon çalıp da ekranda kıvırımın ismini görünce, "aa, keşke ben arasaydım," diye düşündüm. "Hocam, benim dersim erken bitiyor, Çatı'da buluşalım mı?" dedi. Zaten bana hıyar de, ben tuzu kapıp koşayım :) Hele ki "Kıvırım, Gizmo, T ve sakin kişilik"ten oluşan dörtlüyle ilgili herhangi bir şey olduğu anda akan sular duruyor benim için. (Kendime hayret ettiğim anlar çok oldu bu konuda. İnsanları sevmek, onlara olumlu yaklaşmak... Bilindik klişeleri ben de yaşıyorum, evet. Ve pek çaba sarfettiğim de söylenemez. Ama bu kadar hayatımın tam ortasına düşeceklerini, benim için bu kadar yaşamsal hale geleceklerini tahmin etmemiştim doğrusu. Neyse, parantez çoook uzun oldu)
Çatı'ya gidip de sakin kişilik dışındaklerle oturduğumuzda o bildik rahatlık sardı yine beni. Çok emin ellerde olmanın rahatlığı. Birlikte oturmanın hoşnutluğu. Ve hepimizde aynı burukluk aslında. Derslerinin yoğunluğu sebebiyle eskisi kadar görüşememe. Görüşme işini bir rutine bağlamaya karar verdik. Onların sınavlarına göre tabii ki. Aman sınavlara bir şey olmasın!!!
Çok seviyorum ben bu insanları. Vazgeçilmez bir parçam oldular. Hep de öyle kalsınlar :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder