2 Ağustos 2006

Japon gözler; yine miii?

Merhaba,
Yaklaşık bir ay önce, önce sol, sonra sağ gözüm şişti. Sonuç: vampir Japon. Ya gerçekten abartmıyorum, sadece ince bir çizgiden takip edebiliyordum dışarıyı. İşin kötü tarafı çektiğim ağrıydı. Başım bir sağlık topu gibi, sola-sağa çevirmek bile zor geldi. En komiği de hapşurunca veya hafif şiddetli bir kahkaha atınca gözyaşı deliklerimden sarı sarı şeylerin kibarca süzülmesiydi. Ve bu korkunç şişlik ve kırmızılık, ve sarı pınarımın akması bir hafta sürdü. Ha zaten gözlerin öyle dikkat çekici bir iriliği, bir Türkan Şoray'a rakip olma cürreti gösterebilme hali filan yoktu; ama bu hastalık esnasında hiç kalmamış kadar oldular. Damla damlat, merhem sür, yarısı boğazından süzülen o iğrenç antibiyotikli damlayı bir gurme edasıyla sindir derken on günün sonunda tamamen kurtuldum. Teşhis de konjuktivit ve bir kere söylendiği için değil on kere de söylense anlayamayacağım bir başka mikrobik durumdu.
Çok uzattım biliyorum, bitiricem şimdi. Dün gece saat üç gibi susayarak uyandım ve sağ gözümde bir batma hissettim. Eyvah, dedim. Makyaj yaptığım için oldu, keşke yapmasaydım. Aklıma gelen ilk şey bu oldu. İkinci şey de bir çift japon gözle bir hafta daha geçirme kabusu. Ya insanoğlu ne garip; yok yok garip olan benim, hemen insanoğluna çamur atmayayım. Normal bir insan ne yapar, hemen kalkıp gözüne bakar değil mi? Şişme veya kızarma var mı, nedir, ne değildir... Anormal insan ne yaptı? Suyunu apar topar içip hemen yatağa geri döndü. Sonra da saat başı uyanıp gözündeki acı hissinin orada olup olmadığını kontrol etti. Tabi ki yattığı yerden ve aynalardan uzak durarak. Sabah kalktığında artık kaçış yoktu. Direk aynaya... Ama mutlu sonnn! Japon gözlerle kavuşmayı beklerken yolunu şaşırmış, mekanı terketmeye çalışırken alt gözkapağının içine takılıp kalmış kirpiğini gördü. Bir cerrah edasıyla önce iyice ellerini yıkadı, sonra onu oradan çıkardı.
Sonuç şu : Korkunun ecele faydası yok, biliyorum. Gece üçte baksaydım ve hastalık belirtilerini görseydim o sinirle ve kafamda yarattığım ağrıyla saat başı uyanacaktım. Ben ne yaptım? Heyecanı tatıım, "yoktur, yoktur, geçer" diye uyandım saat başı. Adrenalin! Tavsiye ederim :)

Hiç yorum yok: